Yakın, Daha Yakın!

Metin Tekin’den bu yana, forvet oyuncularını kanada koyma sonra da “Beşiktaş’ın oyuncusu olmadığına” hüküm verme hastalığı son 20 yılda bir çok yetenekli hücum oyuncusunu tüketti maalesef. Oktay Derelioğlu’nun, Orhan Kaynak’ın, Stefan Kuntz’un, Christopher Ohen’in, Burak Yılmaz’ın, Bobo’nun belli dönemlerde ceza yayından uzak tutulup, sonrada hüsranla biten hikayelerini biliyoruz.

Bu oyuncular belli yetenekleri dolayısıyla kanatta “denendiler”. Başta hızları, ardından boşlukları katetmeleri. Sorun da burada başlıyor; boşluklara değil boşlukları katediyorlar. Savunmanın deliklerine sızıyorlar, savunmayı topla del(e)miyorlar.

Sarı Fırtına’dan sonra sadece Nihat Kahveci’nin kenarda başarılı olmasının sebebi de bu ufak ayrıntı zaten. Top ayaklarındayken deparlarındaki matkap fuleleriyle  20-30 metrelik sondajlar açabiliyorlardı rakip savunmanın göğüs kafesinde. Zaten bir oyuncuya boşuna “Fırtına” demez tribünler. Ancak bunu Holosko’dan, Pektemek’ten bekleyemezsiniz. Tabii beklersiniz de, Burak’tan, Orhan’dan ya da Ohen’den ne aldıysanız onu alabilirsiniz. Böylece Holosko, tarihe en fazla “Sarı Meltem” olarak geçer.

Şeref Bey; 69 metre eninde, Mardan Stadı ise 66 metre. Kenarlar 3’er metre daha içeride olunca, Almeida’nın yalnızlığı 6 metre azaldı, Şeref Bey’e kıyasla. Beşiktaş ataklarının %47’sinin ortadan gelişmesinin temel nedeni de bu. Kanat oyuncuları daha fazla içeriye girebildiler. Almeida da daha fazla gezip, stoperleri yanına çekebildi ve boşluklar oluşturdu.

İlk 11’i  “rakibi öpen” oyunculardan kurulu Beşiktaş’ın mücadele gücü yüksek, savaşan bir kurguda olacağı zaten aşikârdı. Stadın yapısından dolayı 4-3-3 görünümlü 4-5-1 yerine, 4-3-3 oynayabilmesi, derli (ve %61) toplu bir takım izledik. Veli ve Holosko takım oyunu içinde kısmen eriyebildi. Dün akşamki maç Şeref Bey’de oynansa bugün Beşiktaş’ın “dökülen” kanat oyuncularına, Quaresma ve Simao’nun yokluğunun “önemli” faktör olduğuna ilişkin yığınla yorum okuyacaktık. Onlar tabii ki önemli tetikler ancak aralarındaki mesafe 40 metreden, 20 metreye inince verkaçlar, seri kısa paslar, çalımlar (ve goller) artıyor.

Beşiktaş eğer bu düzende oynamaya kararlıysa, sahanın boyunu 1-2 metre uzatıp, enini 3-4 metre daraltmalı. Hızlı kanat oyuncuları rakip savunmanın arkasında daha fazla boşluk bulurken, hedef santrafora ve birbirlerine daha yakın olurlar. Daha fazla gol, daha fazla hücum pres olanağı ortaya çıkar.

Metin Diyadin’i futbolcuyken sever, zevkle izlerdim. Topu aldığında kaleye yönelen, savunma boşluklarına sızan, şut atan, kafasında sürekli gol olan komple bir orta saha oyuncusuydu. Samsun’da kırık ayakla sahadan çıkarken sedye üzerindeki gözyaşları O’nun hakettiği jübile değildi. 

Ayakları futbola nokta koysa da, beyni koymadı Metin “Hoca”nın. Düşünce yapısıyla Orduspor’u ayağa kaldırdı. Sadece dün gece değil, Kadıköy’de de, Bursaspor’u ağırlarken de futbolu düşünen bir takım var. Golü düşünen bir takım var. Beşiktaş’ın 20 faulle tamamladığı bir maçı 11 faulle tamamlayan bir takım var. Felsefesi oyna(t)mamak değil, oynamak olan bir takım var. Hakan Özmert’in mücadelesine biraz Gosso yardım edebilse, İsmail’in ve Hilbert’in önünü kesip, Beşiktaş’ın savunmasıyla, hücumunun arasını açabilirlerdi. Bunu sadece maçın 15 dakikasında yapabildiler ve bu esnada Stancuyla bir de pozisyon yakaladılar. Ancak Toraman hamlesi Gosso’yu iyice sindirdi ve Hakan ortasahada yalnız kalınca beraberliği yakalamalarına rağmen Beşiktaş akınlarını püskürtemediler.

2-1’den sonra alan savunmasına geçen Beşiktaş’ın bekleri de stoperlere alıştıklarından 3’er metre daha yakın olunca Orduspor, kalabalığı aşmak için uzun toplara yöneldi. 1.79’luk Fatih Tekke’nin ise  maç boyunca %94 hava topu başarısıyla oynayan Sivok’a karşı şansı yoktu.

Maç sonucunun Beşiktaş için en önemli çıkarımı, Quaresma ve Simao’nun yokluğunun takımda stres ya da güven kaybı teşkil etmemesi. Zaman Beşiktaşlı oyuncuları birbirine daha da yaklaştırıp, Beşiktaş’ı daha bir takım haline getiriyor. Bir de Şeref Bey’in taç çizgileri yaklaşabilse…

Yakup Sabri İNANKUR